Dealerzy samochodów regularnie podejmują działania marketingowe, których celem jest zwiększenie uzyskiwanych przychodów. Często takie obowiązki wynikają wprost z umów z dystrybutorem danej marki, a ich realizacja wiąże się z dodatkowymi korzyściami (bonusami) wypłacanymi przez dystrybutora pojazdów danej marki. Wątpliwości jednej z firm dotyczyły tego, czy wydatki poniesione na uczestnictwo lub organizację takich wydarzeń, mogą stanowić koszty uzyskania przychodu na gruncie CIT. Sprawa znalazła swój finał w NSA.
Co najistotniejsze, Sąd w wyroku z 15 lipca 2025 r., sygn. II FSK 1394/22 wydał rozstrzygnięcie korzystne dla podatnika.
Stan faktyczny sprawy
Spółka, kierując wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej, opisała, że zgodnie z umową zawartą z jednym z dystrybutorów, jest uprawniona do otrzymania tzw. bonusów jakościowych. Jeden z nich (za aktywność marketingową dealera) jest rozliczany kwartalnie. Płatność jest niezależna od wyników sprzedaży, ale jej wysokość oparta jest na sprzedaży zrealizowanej w danym kwartale. Wypłata bonusu ma miejsce wyłączenie w przypadku realizacji 100% aktywności marketingowej w danym kwartale.
Do aktywności marketingowych, do których zobowiązany był dealer należało m.in.:
- organizacja kampanii w mediach społecznościowych,
- przeprowadzenie premiery nowego modelu samochodu w salonie dealera,
- udział w programie eventów organizowanych przez dystrybutora,
- realizacja programu szkolenia bezpiecznej jazdy dla klientów.
W niektórych przypadkach, dealer zobowiązany był do ponoszenia kosztów uczestnictwa klienta w wydarzeniach (np. kosztów podróży).
Dyrektor KIS doszukuje się reprezentacji
W wydanej interpretacji organ uznał stanowisko spółki za nieprawidłowe w części dotyczącej możliwości zaliczenia do kosztów uzyskania przychodów wydatków związanych z udziałem w programie eventów organizowanych przez dystrybutora oraz udziałem klientów w programie szkoleniowym dla kierowców z zakresu bezpiecznej jazdy, natomiast za prawidłowe w pozostałym zakresie.
Podstawą argumentacji dotyczącej reprezentacyjnego charakteru tych wydatków było to, że dzięki nim spółka kreuje swój wizerunek, tworzy wśród wybranych uczestników wrażenie podmiotu profesjonalnego, partnera biznesowego godnego zaufania, kształtuje prestiż i pozytywne postrzeganie swojej firmy przez klientów.
Organ uznał, że zgodnie z art. 16 ust. 1 pkt 28 ustawy o CIT wydatki te wyłączone są z możliwości uwzględnienia w kosztach uzyskania przychodu.
WSA i NSA: celem jest uzyskanie bonusu
Spółka nie zgodziła się z taką kwalifikacją ponoszonych wydatków i wniosła skargę do WSA w Gdańsku, który przychylił się do jej argumentacji.
Sąd podkreślił, że organ de facto zignorował cele ponoszenia wydatków przez dealera oraz ich bezzwrotny charakter. Spółka jasno wskazywała, że wydatki te ponoszone są w celu uzyskania bonusu jakościowego od dystrybutora, którego wysokość stanowiła istotny element jej przychodów i przekraczała poniesione przez nią koszty.
Zgodnie z uzasadnieniem orzeczenia WSA, a także motywami przedstawionymi w ustnym uzasadnieniu wyroku NSA, nie można się zgodzić z organem, że wydatki opisane przez spółkę można określić mianem „klasycznie reprezentacyjnych”. Motywacją spółki, która je poniosła, jest skutek w postaci uzyskania bonusu, który stanowi jej przychód podatkowy.
Ważny związek z przychodem
Sądy zgodnie podkreśliły jednak, że ustawodawca nie zdefiniował tych pojęć i nie wskazał wprost, jak odróżnić wydatki reprezentacyjne od wydatków reklamowych, a jako że granica pomiędzy nimi jest bardzo cienka, to każda sytuacja musi być analizowana indywidualnie.
Opisywane rozstrzygnięcie jasno wskazuje jednak na to, że w pewnych sytuacjach możliwe jest rozpoznawanie w kosztach wydatków, których charakter nie jest jednoznaczny. W tym kontekście ważne jest klarowne przedstawienie ich związku z przychodem – w tym przypadku, bonusem jakościowym wypłacanym przez dystrybutora.
Autor:
