Oklejenie samochodu firmowego a skutki na gruncie VAT i CIT

Oklejenie samochodu firmowego to jedna z częściej stosowanych form reklamy przez dealerów. Wątpliwości może budzić kwestia rozliczenia wydatków na aplikację folii na pojazdach, w szczególności tych, które są użytkowane w sposób mieszany i od których odliczane jest 50% kwoty VAT. Samo oklejenie auta nie wpływa natomiast na charakter jego wykorzystania i bez spełnienia dodatkowych warunków określanych przez przepisy nie można go traktować jako wykorzystywanego wyłącznie do działalności gospodarczej, co potwierdza m.in. stanowisko NSA.

Zasygnalizowane we wstępie wątpliwości dotyczą przede wszystkim skutków na gruncie:

  • VAT,
  • PIT/CIT,
  • tzw. Estońskiego CIT.

O ile w przypadku VAT i CIT pytania o rozliczenie wydatków na oklejenie samochodów aktualne są od dłuższego czasu, tak w przypadku systemu estońskiego nasiliły je zmiany przepisów obowiązujące od 1 stycznia 2023 r., które przewidują, że 50% kosztów związanych z samochodami firmowymi użytkowanymi przez pracowników uznawanych jest za wydatki niezwiązane z działalnością gospodarczą i podlega opodatkowaniu estońskim CIT.

VAT

Organy podatkowe potwierdzają, że koszt oklejenia samochodu stanowi wydatek związany z działalnością gospodarczą, co oznacza, że w przypadku jego poniesienia możliwe będzie odliczenie VAT. Co więcej, dealerom, którzy zdecydują się na tę formę reklamy, będzie przysługiwać prawo do odliczenia VAT w pełnej kwocie, a to z uwagi na to, że usługa oklejenia samochodu nie jest zaliczana do „wydatków związanych z pojazdami samochodowymi”, ponieważ nie mieści się w dyspozycji przepisu art. 86a ust. 2 ustawy o VAT.

Potwierdza to interpretacja wydana przez Dyrektora IS w Warszawie 16 lutego 2015 r. (sygn. IPPP1/443-1397/14-2/JL). Organ stwierdził w niej, że oklejenie samochodów naklejkami z logo firmy i jej danymi teleadresowymi stanowi ogólny koszt działalności gospodarczej. Ułatwia bowiem prezentowanie informacji o firmie i może pełnić formę reklamy, co ma pośredni związek z opodatkowaną działalnością gospodarczą i uzyskiwaniem obrotu. Dodatkowo fiskus przyznał, że w przypadku kosztów oklejenia nie znajdzie zastosowanie ograniczenie w odliczeniu VAT przewidziane dla wydatków związanych z samochodami wynikające z art. 86a ustawy o VAT. W rezultacie podatnikowi przysługuje prawo do odliczenia pełnej kwoty VAT naliczonego z faktury za zakup usługi oklejenia.

Organy podatkowe i sądy administracyjne potwierdzają, że oklejenie pojazdu nie zmienia charakteru jego wykorzystania (tj. wyłącznie do celów działalności gospodarczej albo tzw. użytek mieszany), ponieważ nie wpływa na cechy konstrukcyjne. Innymi słowy, oklejenie samochodu nie jest przesłanką do uznania, że samochód jest wykorzystywany wyłącznie w działalności gospodarczej.
Mateusz Wrzosek
Mateusz Wrzosek

PIT/CIT

W kontekście rozliczania opisywanych wydatków na gruncie CIT oraz PIT kluczowe znaczenie ma przepis art. 16 ust. 1 pkt 51 ustawy o CIT (i – odpowiednio – art. 23 ust. 1 pkt 46a ustawy o PIT), zgodnie z którym do kosztów podatkowych nie zalicza się 25% wydatków „z tytułu kosztów używania samochodu osobowego na potrzeby działalności gospodarczej” wykorzystywanego do celów mieszanych.

Analogicznie jak na gruncie przepisów o VAT, koszty reklamy (oklejenia pojazdu) trudno uznać za koszty eksploatacyjne (tj. związane z użytkowaniem samochodu, tak jak np. wydatki na paliwo czy serwis), przez co nie powinny być objęte ograniczeniem w zaliczeniu do kosztów podatkowych. Należy zauważyć, że samochód jest tylko nośnikiem reklamy, zaś jego oklejenie nie wpływa na jego użytkowanie, funkcjonalność czy jakość jazdy. Wydatki na reklamę podlegają zaś zaliczeniu do kosztów podatkowych na zasadach ogólnych, zgodnie z art. 15 ust. 1 ustawy o CIT (i – odpowiednio – art. 22 ust. 1 ustawy o PIT).

Estoński CIT

Przepisy dotyczące wydatków niezwiązanych z działalnością gospodarczą w systemie estońskim są podobne do regulacji obowiązujących w ustawie o VAT – w art. 28m ust. 4a ustawy o CIT, dotyczącym dochodu podlegającego opodatkowaniu ryczałtem, mowa jest o „wydatkach (…) związanych z używaniem samochodów osobowych”. Powoduje to, że usługa oklejenia pojazdu folią reklamową nie stanowi wydatku niezwiązanego z działalnością gospodarczą, a w konsekwencji – nie podlega opodatkowaniu estońskim CIT.

Oklejenie nie zmienia sposobu wykorzystania

Zakup usługi oklejenia nie ma wpływu na charakter wykorzystania pojazdu. Aplikacja folii reklamowej nie sprawi więc, że samochód będzie mógł być uznany za wykorzystywany wyłącznie w działalności gospodarczej, co dawałoby korzyści podatkowe (w VAT i PIT/CIT) także w odniesieniu do innych wydatków, które są ponoszone w związku z takim pojazdem.

Art. 86a ust. 4 ustawy o VAT przewiduje, że wykluczenie użycia pojazdu do celów niezwiązanych z działalnością gospodarczą może wynikać albo ze sposobu wykorzystania auta przez podatnika (co dodatkowo potwierdza ewidencja przebiegu), albo z konstrukcji samochodu. Tymczasem z interpretacji Dyrektora IS w Poznaniu z 25 stycznia 2017 r. (sygn. 3063-ILPP1-1.4512.156.2016.2.OA) wynika, że dokonanie zmian wyglądu zewnętrznego pojazdu poprzez oznakowanie informacjami dotyczącymi firmy ma charakter zmian wyglądu zewnętrznego o charakterze tymczasowym, które nie ingerują w konstrukcję samochodu (ma on takie same cechy konstrukcyjne zarówno po, jak i przed jego oznakowaniem) i nie powodują zmiany jego zasadniczego przeznaczenia.

Z kolei w orzeczeniu z 5 grudnia 2018 r. (sygn. I FSK 2045/16) NSA stwierdził, że oklejenie auta nie może zapewnić tego, że wyeliminuje ryzyka jego użycia do celów prywatnych i nie zapewni tego, że będzie ono wykorzystywane wyłącznie do działalności gospodarczej, zaś wpływ zaaplikowania folii na samochód na rozpoznawalność firmy i potencjalne zwiększenie jej przychodów, nie ma w tym zakresie zasadniczego znaczenia. Zewnętrzna zmiana wyglądu pojazdu nie może bowiem zagwarantować tego, że nie zostanie on wykorzystany do celów niezwiązanych z działalnością gospodarczą.

Oklejenie auta – dwie strony medalu

Zarówno interpretacja, jak i wyrok dotyczą analizy zagadnienia na gruncie ustawy o VAT, ale płynące z nich wnioski mają charakter uniwersalny i mogą zostać przeniesione na grunt ustawy o PIT, a także CIT (w tym – na opodatkowanie w modelu estońskim), co oznacza, że oklejenie samochodu nie tylko nie wpływa na możliwość odliczenia VAT naliczonego od wydatków z nim związanych, ale też nie zwalnia dealera z konieczności stosowania ograniczeń w zaliczaniu do kosztów podatkowych na gruncie ustaw o podatkach dochodowych.

Natomiast fakt, że oklejenie pojazdu nie stanowi „wydatku związanego z pojazdami samochodowymi” w rozumieniu art. 86a ust. 2 ustawy o VAT sprawia, że jego poniesienie pozwala odliczyć 100% VAT z faktury dokumentującej zakup takiej usługi, a także to, że wydatek na oklejenie można w pełnej wysokości zaliczyć do kosztów.

Autor:

Mateusz Wrzosek

Mateusz Wrzosek

Starszy konsultant, doradca podatkowy w Gekko Taxens Doradztwo Podatkowe. Zdobywał m.in. w dziale księgowym spółki outsourcingowej, dzięki czemu łączy kompetencje księgowe z podatkowymi.

Zajmuje się głównie podatkiem dochodowym od osób prawnych, m.in. przygotowywaniem opinii podatkowych, pism procesowych oraz przeglądami podatkowymi. Współautor opracowania „Rozliczenie spółek komandytowych. Praktyczna broszura dla działów księgowości”.